Demir Kutular!
Kıvrım kıvrım giderler,
Hiç acele etmezler.
Aksine hayli yavaştırlar,
Adeta zevkini sürerler.
Uzadıkça uzarlar sonsuza,
Göremezsin ucunu bucağını.
Çektikçe büyürler sanki
Yapboz oyuncak gibidirler.
Kıpır kıpır duramazlar yerinde,
İttire kaktıra derman bulurlar.
Güçlenince durdurabilene aşk olsun,
Basar giderler salınarak.
Evrim geçirdikçe türler,
Yeni yetmeleri türerler.
Ekle yapıştır misali,
Uzar kısalır hızlanırlar.
Giderken birleşirler doğayla,
Fon müziği gibidirler.
Yürürken doğanın kucağında,
Unutmak ne mümkündür.
Sesi çınlar kulaklarda,
Lezzeti kalır damaklarda.
Rahatlık verir seyredene,
İçinde keyif çatana.
Sunsa da geniş imkânlar,
Hor görülür, kanıksanır.
Tutulmazlar el üstünde,
Tahammül edilir, o kadar.
Anlayana saz gibidir,
Anlamayana ölü toprak.
Değerini bilene cevherdir,
Bilmeyene ölü yatırım.
Örersen yurdu baştanbaşa,
Olur sana kutu kutu pense.
Çözer sorunları sihriyle,
Muhteşem demir kutular, trenler.
Yazar İsmet Anıtsal, ABD, Missouri State Üniversitesi
Yazım tarihi: 14 Ekim 2021, Yayın tarihi: 11 Mayıs 2022
