İçimizden Biri Cüneyt Arkın
Bizden biriydi, zordu hayatı.
Köyde doğmuş, sabırla yoğrulmuştu.
Gazi bir babanın oğluydu.
Cumhuriyetle büyümüş, gelişmişti.
Varla yok arasında yaşayıp,
Kaybetmişti on kardeşini.
Kalan üç kardeş ve üç koyun,
Karıştırmıştı acıyı, sonsuz sevgiye.
Gün geldi, yitirdi iki ablasını da,
Kaldı baş başa, hayvanlarıyla.
Keşfetti dostluğu ve vefayı,
Derinliklerinde, güzel kalbinin.
Yoksulluk ve yoksunlukla yaşadı.
Parasızlıkla okudu, öğrendi yaşamı.
Sirkeci’de bir otel odasında kaldı.
İki işçiyle paylaştı küçük mekânını.
Kolay mıydı okumak tıp fakültesinde!
Çalışırken inşaatlarda sürekli,
Beklerken ağır hastaları uyumadan,
Kurarken hayalini bir somun ekmeğin.
Taştan çıkardı ekmeğini,
Uyudu başucunda ekmeğiyle.
Huzur buldu ekmekle,
Anladı hayatı ekmekte.
Harcadı yıllarını öğrenmeye,
Akrobasi, at binme, karate.
Çok çalıştı iyi olmak için,
Yenerken kötüleri her zaman.
Malkoçoğlu’yla açtı çığır,
Battal Gazi’yle şahlandı,
Kara Murat’la kurdu taht,
Efsanevi kahramanımız oldu.
Buldu ikinci cennetini Betül’de,
Hasretle sarıldı bu güzel insana.
Romantik filmlerdeki gibi bahtiyar,
Elde ederken tarifsiz mutluluğu.
Kana kana yaşadı hayatı,
Doya doya yaşattı güzellikleri,
Hepimizle paylaştı kalbindekileri,
Fethetti gönüllerimizi derinden.
Bir Cüneyt Arkın geçti bu dünyadan,
Çiçek gibi açtı gönlümüzde,
Hiç solmayacak kalbimizde,
Çünkü sevdi yurdunun insanını.
Yazar İsmet Anıtsal, ABD, Missouri State Üniversitesi
Yazım tarihi: 28 Haziran 2022 , Yayın tarihi: 29 Haziran 2022
