Sürekli Eğitim…

Biri çalar, biz dinlerdik,

Biz çalar, herkes dinlerdi.

Sazıyla sözüyle, eğlencesiyle,

Müzik vazgeçilmezimizdi.

 

Uygulamalı eğitim esastı,

Öğrenir, uygulardık nicelerini.

Mandolin, akordeon, keman, saz,

Çalardık güzelce en az birini.

 

Sürekli çalışırdık, öğrenirdik.

Öğrenirken öğretirdik durmadan,

Harmandalıyı, zeybeği, halayı, horonu.

Milli oyunlar bizim kutsalımızdı.

 

Yöresel halk oyunları oynardık,

Bizim sabah jimnastiğimizdi.

Güne hep umutla başlardık,

Grup ruhunu, imeceyi yaşatırdık.

 

Sabah sporları çok önemliydi.

Zihnimiz açık, vücudumuz dinç olurdu.

Bireysel ve takım sporlarını yapardık.

Taçlandırırdık başarımızı derecelerle.

 

Neler yoktu ki neler, çayırın ortasında!

Basketbol, voleybol, hentbol

Bisiklet, koşmak, güreşmek,

Okuma ve şiir yarışmaları.

 

Gezmek, görmek öğrenmekti.

Çalışmak ve uygulamaktı.

Opera, koro, tiyatro, niceleri

Amacımız herkese sergilemekti.

 

Tarihi yerleri gezerdik her fırsatta.

Tartışır, hayata geçirirdik.

Karşılaştırır, anlamaya çalışırdık.

Bulurduk hikmeti kerametini.

 

Köylüyü, köyleri canlandırdık.

Okuma-yazma öğrettik, önünü açtık.

Kütüphaneler kurduk, kitapla doldurduk.

Meslek öğrettik, çözüm olduk.

 

Köy enstitüleri karanlığa bir ışıktı,

Medeniyete giden bir yoldu.

Hepimiz çok çalıştık, aydınlattık,

İnsanları sevdik, seveceğiz.

 

Köy enstitülü olmak bir ayrıcalıktı,

Öğretmen olmayı öğrendik, öğrettik.

Eğitimi gerçek hayata geçirdik,

Atatürkçü zihniyeti anladık, yaşattık.

Yazar İsmet Anıtsal, ABD, Missouri State Üniversitesi

Yazım tarihi:  25 Kasım 2021, Yayın tarihi: 15 Aralık 2021 Güncelleme: 16 Nisan 2022