Tünelin Sonu!
Zordur sıcak,
Hasretsen ağaca.
Yanarsın açıkta,
Bulamazsan gölgeyi.
Kalırsan dışarıda,
Üşüşür sinekler.
Akarken uluorta,
Türlü pislik önünde.
Girersin dama,
Derme çatma da olsa.
Sokarsın başını,
Eğri büğrü de olsa.
Yersin aşını,
Doyurmazsa, kandırır.
İçersin suyunu,
Olmasa da berrak.
Uyursun kerevette,
Söndürüp mumu.
Uyanırsın şafakta,
Karşılarsın güneşi.
Zora başlarsın,
Su bidonuyla kuyrukta,
Üç kuruşla bakkalda,
Elinde tebeşir okulda.
Eğer değilsen şanslı,
Çabalarsın bağ bahçede,
Çalışırsın tezgâhta
Bitirirsin günü tümden.
Değil büyümüş de küçülmüş,
Olursun küçükken yaşlanmış.
Değil görmüş geçirmiş,
Yersin sillesini hayatın.
Şanslıysan eğer dünyada,
Rast gelirsin abiye, ablaya,
Keşfeder içindeki cevheri,
Eğitir, öğretir çok şeyi.
Önemlidir okul, öğretmen
Şarttır eğitim, öğretim
Geliştirir insanı çokça
Olgunlaştırır gençken
Okursun, yazarsın.
Aklını, vücudunu çalıştırırsın.
Öğrenirken üretirsin,
Üretirken öğrenirsin.
Bir de bakmışsın,
Tutamazlar seni,
Senin gibileri,
Kabiliyetli, çalışkan.
Müzikte, resimde
Bilimde, fende
Edebiyatta, sporda
Satrançta, nicelerinde
Görürsün ışığı,
Tünelin sonunda.
Olursun aydınlık,
Karanlığın ortasında.
Yazar İsmet Anıtsal, ABD, Missouri State Üniversitesi
Yazım tarihi: 29 Ağustos 2021, Yayınlanma tarihi: 10.10 Ekim 2021
